Gebiedsgericht naar minder stikstofdepositie

De (kosten)effectiviteit van stikstofmaatregelen in de landbouw is afhankelijk van de omvang en structuur van de veehouderij, de mate waarin dieren al in emissiearme stallen worden gehouden en de afstand van de emissiepunten tot natuurgebieden. De door Connecting Agri & Food ontwikkelde rekenmethode laat zien dat de kosten, rondom het Natura 2000-gebied Deurnsche Peel en Mariapeel, per gereduceerde mol stikstofdepositie 2 tot 2,5 maal hoger liggen bij het opkopen van bedrijven dan bij investeringen in emissiebeperkende technieken.

Per geïnvesteerde euro wordt bij investeren in emissiereductie 9 maal zoveel ammoniakemissie gereduceerd dan bij opkopen van bedrijven. Dit pleit voor een gebiedsgerichte inzet van maatregelen, middelen en fasering om de stikstofdepositie op specifieke Natura 2000-gebieden te laten afnemen.

De Rijksoverheid streeft ernaar om de stikstofdepositie in 2030, op ten minste 50% van de hectares met stikstofgevoelige natuur in Natura 2000-gebieden, onder de kritische depositiewaarde te brengen. Om dit te behalen worden er maatregelen genomen om de ammoniakemissie en daardoor stikstofdepositie uit de veehouderij te verminderen. Denk aan bronmaatregelen en opkoopregelingen.

Minder stikstof
“Alle maatregelen zijn zeer kostbaar. Het is daarom essentieel dat objectief vastgesteld wordt hoe natuurdoelen zo (kosten)effectief mogelijk gerealiseerd kunnen worden. De rekenmethode biedt inzicht in de situatie rondom een natuurgebied op het gebied van kosten en effect op het verminderen van de stikstofdepositie en ammoniakemissie”, zo legt Sandra van Kampen uit, die de rekenmethode ontwikkelde.

Praktijkcasus
De waarde van de methode blijkt uit de praktijkcasus rondom Natura 2000-gebied Deurnsche Peel en Mariapeel. Investeren in emissiereductie binnen een straal van 5 kilometer van het middelpunt van het natuurgebied en het opkopen van piekbelasters (meer dan 70 mol per hectare per jaar) leiden hier beide tot een vergelijkbare afname van de gemiddelde stikstofdepositie. De kosten per gereduceerde mol stikstof schelen echter een factor 2,5. In een ander scenario, waarin deze twee maatregelen met eenzelfde budget worden ingezet, blijken de kosten per gereduceerde mol stikstof bij het opkopen bijna 2 maal zo hoog dan bij investeren in emissiearme technieken.

Rekenmethode stikstofdepositie
Connecting Agri & Food biedt met deze rekenmethode een handvat voor beleidsmakers en stakeholders waarmee zij de meest efficiënte mix van maatregelen, middelen en fasering kunnen bepalen om de benodigde reductie van de stikstofdepositie op een Natura 2000-gebied te halen.

Download hieronder het rapport: Ontwikkeling methodiek ‘gebiedsgericht rekenen aan stikstofdepositie uit veestallen’ waar dit verder in staat beschreven.